ஞான ஆகமம் - பழைய ஏற்பாடு

¹ ஆம், கடவுளை அறியாத மனிதர் அனைவரும் இயல்பிலேயே மடையர்கள்@ கண்ணுக்கு புலனாகும் நன்மைகளைக் கண்டு இருக்கின்றவரை அறிந்துகொள்ள இயலாதவர்களாயினர்@ கைவினைகளில் கவனம் செலுத்தி கைவினைஞரை அறிந்து கொள்ளாமல் போயினர்.

² அதற்கு மாறாக, தீயோ காற்றோ சூறாவளியோ, விண்மீன் கூட்டமோ, அலைமோதும் வெள்ளமோ, வானத்தின் சுடர்களோ தான் உலகத்தை ஆளுகின்ற தெய்வங்கள் என்று எண்ணிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

³ இந்தப் பொருட்களின் அழகில் மயங்கி இவற்றைத் தெய்வங்கள் என எண்ணினார்களாயின், இவற்றையெல்லாம் ஆளுகிறவர் இவற்றினும் எவ்வளவோ மேலானவர் என்பதை அறிந்து கொள்ளட்டும்@ ஏனெனில் அழகின் ஊற்றே அவற்றை உண்டாக்கினார்.

⁴ அவற்றின் வல்லமையையும் ஆற்றலையும் கண்டு மனிதர் வியப்பில் ஆழ்கிறார்கள் எனில், அவற்றையெல்லாம் ஆக்கியவர் அவற்றினும் எவ்வளவோ வல்லமையுள்ளவர் என்பதை அவற்றால் அறியட்டும்.

⁵ ஏனெனில் படைப்புகளின் பெருமையையும் அழகையும் கண்டு அவற்றைப் படைத்தவரைக் கண்டறியலாம்.

⁶ ஆயினும் அந்த மனிதர்கள் மேல் அவ்வளவு குற்றம் இல்லையெனலாம்@ ஏனெனில் கடவுளைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்க முயலும் போது ஒருவேளை அவர்கள் தவறியிருக்கலாம்.

⁷ அவருடைய படைப்புகளின் நடுவில் வாழும் போது அவரைத் தேடிக்கொண்டு தான் இருக்கிறார்கள்@ ஆனால் அவர்களுக்குப் புலனாவதையே நம்பிவிடுகிறார்கள்@ கண்ணுக்குப் புலனாகிறவை அவ்வளவு அழகாயிருக்கின்றன.

⁸ இருப்பினும் இவர்களும் சாக்குப் போக்குச் சொல்ல இடமில்லை.

⁹ ஏனெனில், உலகத்தைப் பற்றி ஆராய்ந்தறியும் அளவுக்கு அவர்களுக்கு அறிவாற்றல் இருக்கும் போது, இவற்றுக்கொல்லாம் ஆண்டவரை எளிதில் கண்டறிய அவர்கள் தவறிவிட்டதெப்படி?

¹⁰ ஆனால், பொன் வெள்ளியால் திறமையாய் உருவாக்கப்பட்டு மனிதரின் கைகளால் செய்யப்பட்ட வேலைப்பாடுகளுக்கும், மிருகங்களின் சாயலான உருவங்களுக்கும், அல்லது பண்டை நாளில் கையால் செதுக்கப்பட்ட பயனற்றதொரு கல்லுக்கும் "தெய்வங்கள்" எனப் பெயரிட்டு உயிரற்ற பொருட்கள்மீது தங்கள் நம்பிக்கையை வைக்கிற மனிதர்கள் மிகவும் இரங்கத்தக்கவர்கள்!

¹¹ திறமைவாய்ந்த வேலைக்காரன் ஒருவன் பொருத்தமான மரமொன்றை வெட்டுகிறான்@ அதன் மேற்பட்டைகளையெல்லாம் திறமையாய் உரிக்கிறான்@ பிறகு மிகுந்த கைத்திறமையோடு அதைக் கொண்டு வாழ்க்கையில் தனக்குப் பயன்படும் ஒரு பொருளைச் செய்கிறான்@

¹² வேலை செய்து மீதியான மரத்தை அடுப்பெரிக்கவும் சமையல் செய்யவும் பயன்படுத்துகிறான்.

¹³ ஆயினும் அவற்றுள் ஒன்றுக்கும் உதவாததும் கோணலும் முட்டு முடிச்சுகளும் நிறைந்த மரத்துண்டையெடுத்து, ஓய்வுநேரத்தில் அதைக் கவனமாய்ச் செதுக்கிக் கலைத்திறனோடு அதை இழைத்து அதிலிருந்து மனிதனின் சாயல் ஒன்றை உருவாக்குகிறான்@

¹⁴ அல்லது, தாழ்ந்த ஒரு மிருகத்தைப் போலச் செய்து அதற்குச் சிவப்பு வண்ணம் அடித்து மேற்பரப்பைச் சிவப்பாக்கி, அதன் மேலுள்ள கறைகளையெல்லாம் வண்ணத்தால் மறைக்கிறான்@

¹⁵ பிறகு, அதற்குப் பொருத்தமான ஒரு மாடம் செய்து, அதில் அந்தச் சிலையை வைத்து ஆணியால் பொருத்துகிறான்.

¹⁶ இவ்வாறு, அது விழுந்துவிடாதபடி அக்கறையெடுத்துக்கொள்கிறான்@ ஏனெனில் தனக்குத்தானே உதவி செய்து கொள்ள அந்தச் சிலையால் இயலாது என்பது அவனுக்குத் தெரியும்@ அது வெறும் சிலைதான்@ ஆகவே அதற்கு உதவி தேவை.

¹⁷ தன் உடைமைகளுக்காகவும் திருமணத்திற்காகவும், தன் குழந்தைகளுக்காகவும் வேண்டிக் கொள்ளும் போது, உயிரற்ற ஒரு பொருளைப் பார்த்துப் பேச அவனுக்கு வெட்கமாய் இருப்பதே இல்லை.

¹⁸ வலிமையற்ற பொருளிடம் உடல்நலம் வேண்டுகிறான்@ செத்துப்போன ஒன்றை வாழ்வு தரும்படி மன்றாடுகிறான்@ ஒன்றுக்கும் உதவாத ஒன்றினிடம் உதவி கோருகிறான்@

¹⁹ காலெடுத்து வைக்க முடியாத ஒன்றைப் பார்த்து வழிப்பயணத்தில் துணை நிற்கக் கேட்கிறான். கைகளில் வலுவில்லாத ஒரு பொருளிடம், செல்வம் திரட்டுவதிலும் வேலையிலும் செயல்களிலும் வெற்றியும் ஆற்றலும் தரும்படி கேட்கிறான்.