திணைமாலை நூற்றைம்பது - பதினெண் கீழ்க்கணக்கு

நாள்நாகம் நாறும் நனைகுழலாள் நல்கித்தன் பூண்ஆகம் நேர்வளவும் போகாது - பூண்ஆகம் என்றேன் இரண்டாவது உண்டோ மடல் மாமேல் நின்றேண் மறுகிடையே நேர்ந்து.

16

நாக நாண்மலர் நாறும்தேனால் நனையப்பட்ட குழலாள் எனக்கு நல்கித் தன்னுடையபூண்மார்பினை நேருமளவும் என் மார்பினின்றும் அவ்வெலும்பாற்செய்த பூண் போகா தென்று நினக்குச் சொல்லினேன்;இனி இரண்டாவது வேறொரு சொல்லுண்டோ? பனை மடலாற்செய்யப்பட்ட மாவினை யூரத் துணிந்து நின்றேன்,தெருவினடுவே யுடன்பட்டு.

அறிகுஅவளை ஐய இடைம்மடவாய் ஆயச் சிறிதவள்செல் வாள்இறுமென் றஞ்சிச் - சிறிதவள் நல்கும்வாய் காணாது நைந்துருகி என்நெஞ்சம் ஒல்கும்வாய் ஒல்கல் உறும்.

17

அறிவேன் யான்அவளை; தன்னுடைய மெல்லிய இடை வருந்த, மடவாய்!சிறிது மவள் நடவாளாக இறும் இறும் என்றஞ்சி அவள்எனக்குச் சிறிதும் அருளு நெறி காணாது தளர்ந்துருகிஎன்னெஞ்சம் அவளொல்கி நடக்குந்தோறும் பின்சென்று தளர்தலுறும்,

என்னாங்கொல் ஈடில் இளவேங்கை நாளுரைப்பப் பொன்னாம்போர் வேலவர் தாம்புரிந்த - தென்னே மருவியா மாலை மலைநாடன் கேண்மை இருவியாம் ஏனல் இனி.

18

தகுதியில்லாத இளவேங்கைநாட்சொல்ல, இனிக் குரலொழிந்து இருவியாய்க் கழியுந்திணையெல்லாம்; எந்தையும் என்னையன்மாருமாகியபோர் வேலவர் இவட்குப் பரிசமாக மிகவிரும்புகின்றது பொன்னாம்; ஆதலாற் பயிலப் பழகிவருந்தன்மையையுடைய மலைநாடன் கேண்மை யினி யென்னாய்விளையுங் கொல்லோ! என்னே!

பாலெத்த வெள்ளருவி பாய்ந்தாடிப் பல்பூப்பெய் தாலொத்த ஐவனம் காப்பாள்கண் - வேலொத்துஎன் நெஞ்சம்வாய்ப் புக்குஒழிவு காண்பானோ காண்கொடா அஞ்சாயற் கேநோவல் யான்.

19

பால போன்ற வெள்ளருவியைப்பாய்ந்தாடி, பல பூக்களையும் பெய்து பரப்பினாற்போலப்பூங்கொடிகள் பரந்து ஐவனப்புனத்தைக் காப்பாள் கண்கள்,வேல் போன்று எனது நெஞ்சத்தின்கண் வாவிப்புக்குஎன்னுயிரை ஒழிவு காண வேண்டியோ புறம் போகாது உள்ளே அடங்கின;இத்துணை வேண்டுமோ? அவளுடைய அழகிய மேனிக்கேநோவாநின்றேன் யான்.

நாள்வேங்கை பொன்விளையும் நன்மலை நன்னாட! கோள்வேங்கை போற்கொடியார் என்ஐயன்மார் - கோள்வேங்கை அன்னையால் நீயும் அருந்தழையாம் ஏலாமைக்கு என்னையோ நாளை எளிது.

20

வேங்கை நாண்மலர்பொன்விளைக்கும் நன் மலை நாடனே! கோள் வேங்கைபோற்கொடியார் என் ஐயன்மார்; நீயுங் கோள் வேங்கையனையை யாதலான் இன்று நீயும் இங்கே நிற்கின் மிகப்போர் விளையும; நீ கொணர்ந்த தழையை யாங்கொள்ளாமைக்குவேறு காரண மென்னை? நாளை நீ கொண்டு வந்தால்எளிது.