திணைமாலை நூற்றைம்பது - பதினெண் கீழ்க்கணக்கு

அறிகுஅரிது யார்க்கும் அரவ நீர்ச் சேர்ப்ப! நெறிதிரிவார் இன்மையால் இல்லை - முறிதிரிந்த கண்டலந்தண் டில்லை கலந்து கழிசூழ்ந்த மிண்டலந்தண் தாழை இணைந்து.

61

யார்க்கும் அறிதலரிது; ஓசையையுடைய நீர்ச் சேர்ப்பனே! எங்குந் திரிவா ரில்லாமல் வழியில்லை; தளிர் சுருண்டிருந்த கண்டலும், அழகிய தண் டில்லைகளும். தம்முண் மிடைந்து கழியைச் சூழ்ந்த மிண்டன் மரங்களும்,தாழைகளும் இடைப்பட்டு.

வில்லார் விழவினும் வேலாழி சூழுலகில் நல்லார் விழவகத்தும் நாம்காணேம் - நல்லாய்! உவர்கத்து ஒரோஉதவிச் சேர்ப்பன்ஒப் பாரைச் சுவர்கத்து உளராயின் சூழ்.

62

வில்லுழவர் காரணமாகத் தொடங்கிய விழவகத்தும், நல்லாராகிய வனிதையர் காரணமாகத் தொடங்கிய விழவகத்தும் எல்லா மாந்தருந் திரள் வராதலால், நாங்கள் அங்குக் கண்டறியேம்; எமக்கு ஓரு தவி பண்டொருநாட் செய்த சேர்ப்பனோ டொப்பாரை: மற்றவனே இவட்குத் தக்கான்; அவனைப் போலும் ஆடவர் சுவர்க்கத் துளராயின்ஆராய்வாய்.


நிலம் : குறிஞ்சியும் முல்லையும் திரிந்த மணல்வெளி.
ஒழுக்கம் : பிரிதலும் பிரிதல் நிமத்தமும்.

எரிநிற நீள்பிண்டி இணரினம் எல்லாம் வரிநிற நீள்வண்டர் பாடப் - புரிநிறநீள் பொன்னணிந்த கோங்கம் புணர் முலையாய்! பூந்தொடித்தோள் என்னணிந்த ஈடில் பசப்பு?

63

எரிநிறத்தையுடையன அசோக்கின் பூங்கொத்தினமெல்லாம்; வரிநிறத்தையுடைய வண்டுகள் இளியென்னும் பண்ணைப்பாட விரும்பப்படுகின்ற நீண்ட மிக்க பொன் போன்ற மலர்களை யணிந்தன, கோங்கமெல்லாம்; ஆதலாற் பொருந்திய முலையினை யுடையாய்! நின்னுடைய பூந்தொடித் தோள்கள் யாதின் பொருட்டு அணிந்தன தமக்குத் தகுதியில்லாத பசப்பினை?

பேணாய் இதன்திறத்து என்றாலும் பேணாதே நாணாய நல்வளையாய் நாணிண்மை - காணாய் எரிசிதறி விட்டன்ன ஈர்முருக்கு ஈடில் பொரிசிதறி விட்டன்ன புன்கு.

64

'நீ உறுகின்ற துன்பத்தைப் பாதுகாவாய்,' என்று யான் சொன்னாலும் பாதுகாவாதே நாணத்தகும் ஆற்றாமை செய்த நல்வளையாய்! நீயும் முன்பு நாணின்மை செய்தா யென்பதனை இனி யறிந்து கொள்ளாய்; எரியைச் சிதறிவிட்டாற் போலவிருந்த. ஈர்முருக்குக்கள்;கனமில்லாத பொரி சிதறிவிட்டாற் போலப் பூத்தன, புன்குகள்; ஆதலான் அவர் சொல்லிய பருவம் இதுகாண்.

தான்தாயாக் கோங்கம் தளர்ந்து முலைகொடுப்ப ஈன்றாய்நீ பாவை இருங் குரவே! - ஈன்றாள் மொழிகாட்டாய் ஆயினும் முள்ளெயிற்றாள் சென்ற வழிகாட்டாய் ஈதென்று வந்து.

65

கோங்கந்தான் தாயாகத் தாழ்ந்து முலை கொடுத்து வளர்ப்ப நீ பாவையினை யீன்ற இத்துணையே யாதலான், இருங்குரவே! யானீன்றாள் நினக்குச் சொல்லிய சொல்லை யெனக்குச் சொல்லா யாயினும் முள்ளெயிற்றாள் போயின வழியையாயினும் சொல்லிக்காட்டாய் வந்து இதுஎன்று.