நற்றிணை - 287. நெய்தல்
'விசும்பு உறழ் புரிசை வெம்ப முற்றி, பைங் கண் யானை வேந்து புறத்து இறுத்த; நல் எயிலுடையோர் உடையம்' என்னும் பெருந் தகை மறவன் போல- கொடுங் கழிப் பாசடை நெய்தற் பனி நீர்ச் சேர்ப்பன், |
5 |
நாம முதலை நடுங்கு பகை அஞ்சான், காமம் பெருமையின், வந்த ஞான்றை- அருகாது ஆகி அவன்கண் நெஞ்சம் நள்ளென் கங்குல் புள் ஒலி கேட்டொறும், 'தேர் மணித் தௌ இசைகொல்?' என, |
10 |
ஊர் மடி கங்குலும் துயில் மறந்ததுவே. |
வளைந்த கழியின் கண்ணே பசிய இலைகளையுடைய நெய்தன்மிக்க குளிர்ந்த நீரையுடைய கொண்கன்; அச்சஞ் செய்கின்ற முதலையின் நடுக்க முறுத்தும் பகைமைக்கும் அஞ்சானாகிக் காம மிகுதியால் இங்கு வந்தபொழுது; விசும்பிலே நீண்டுயர்ந்த மதிலை உள்ளிருப்பவர் நடுங்கும்படி முற்றுகை செய்து பசிய கண்ணையுடைய யானைப் படையொடு பகையரசன் அதன் புறத்தே தங்கப் பெற்றதனால்; அப் பகையரசனை உள்ளே புகுதவிடாதபடி நல்ல மதில்காவலுடையாரை யாம் பெற்றுடையோமென்று கருதியிருக்கின்ற பெருந்தன்மையுடைய உள்ளடைப்பட்டிருந்த வீரனைப்போல; கெடாத வன்கண்மையுடைய என்னெஞ்சமானது இப்பொழுது; செறிந்த இருளையுடைய நடுயாமத்திலே பறவையொலிப்பதைக் கேட்குந்தோறும்; நங்காதலன் ஊர்ந்து வருகின்ற தேரிலே கட்டிய மணியின் தௌ¤ந்த ஓசையோ? என்று; ஊராரெல்லாரும் உறங்குகின்ற இராப்பொழுதினும் துயில் கொள்வதனை மறந்துளதாயிரா நின்றது;
காப்பு மிகுதிக்கண் ஆற்றாளாகிய தலைமகள் சொல்லியது. - உலோச்சனார் >
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
நற்றிணை - 287. நெய்தல், இலக்கியங்கள், நற்றிணை, நெய்தல், பசிய, துயில், சங்க, எட்டுத்தொகை