அகநானூறு - 132. குறிஞ்சி
| ஏனலும் இறங்கு குரல் இறுத்தன; நோய் மலிந்து, ஆய்கவின் தொலைந்த, இவள் நுதலும்; நோக்கி ஏதில மொழியும், இவ் ஊரும்; ஆகலின், களிற்று முகம் திறந்த கவுளுடைப் பகழி, வால் நிணப் புகவின், கானவர் தங்கை |
5 |
| அம் பணை மென் தோள் ஆய் இதழ் மழைக் கண் ஒல்கு இயற் கொடிச்சியை நல்கினைஆயின், கொண்டனை சென்மோ நுண் பூண் மார்ப! துளிதலைத் தலைஇய சாரல் நளி சுனைக் கூம்பு முகை அவிழ்த்த குறுஞ் சிறைப் பறவை |
10 |
| வேங்கை விரி இணர் ஊதி, காந்தள் தேனுடைக் குவிகுலைத் துஞ்சி, யானை இருங் கவுட் கடாஅம் கனவும், பெருங் கல் வேலி, நும் உறைவு இன் ஊர்க்கே. |
தோழி தலைமகளை இடத்து உய்த்து வந்து, தலைமகனை எதிர்ப்பட்டு நின்று,வரைவு கடாயது. - தாயங்கண்ணனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 132. குறிஞ்சி , இலக்கியங்கள், குறிஞ்சி, அகநானூறு, எட்டுத்தொகை, சங்க