ஆறாம் திருமுறை-தேவாரப் பதிகங்கள் - 6.064.திருவேகம்பம்

இத்தலம் தொண்டைநாட்டிலுள்ளது.

சுவாமிபெயர் - ஏகாம்பரநாதர்.
தேவியார் - காமாட்சியம்மை.

2725

கூற்றுவன்காண் கூற்றுவனைக்குமைத்த கோன்காண் குவலயன்காண் குவலயத்தின் நீரா னான்காண் காற்றவன்காண் கனலவன்காண் கலிக்கும் மின்காண் கனபவளச் செம்மேனி கலந்த வெள்ளை நீற்றவன்காண் நிலாவூருஞ் சென்னி யான்காண் நிறையார்ந்த புனற்கங்கை நிமிர்ச டைமேல் ஏற்றவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண் அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.1

உலகை அழிப்பவனாய், கூற்றுவனை அழித்த தலைவனாய், உலக காரணனாய், உலகில் நீரும் காற்றும் கனலும் ஒலிக்கின்ற மேகமும் அதன் மின்னலுமாகி, பவளச் செம்மேனியில் வெண்ணீறு அணிந்து, பிறைதவழும் சென்னியனாய், கங்கை வெள்ளத்தை நிமிர்ந்த சடைமேல் ஏற்றவனாய், அழகு நிறைந்த சோலைகள் சூழ்ந்த கச்சி ஏகம்பத்திலுள்ள பெருமான் என் எண்ணத்தின்கண் ஆயினான்.

2726

பரந்தவன்காண் பல்லுயிர்க ளாகி யெங்கும் பணிந்தெழுவார் பாவமும் வினையும் போகத் துரந்தவன்காண் தூமலரங் கண்ணி யான்காண் தோற்ற நிலையிறுதிப் பொருளாய் வந்த மருந்தவன்காண் வையகங்கள் பொறைதீர்ப் பான்காண் மலர்தூவி நினைந்தெழுவா ருள்ளம் நீங்கா திருந்தவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.2

பல உயிர்களாகி எங்கும் பரந்தவனாய், தன்னை வழிபட்டு எழுபவருடைய பாவங்களையும் வினைகளையும் போக்கியவனாய், தூய பூக்களாலாகிய முடிமாலையை உடையவனாய், உலகைப்படைத்துக் காத்து அழிக்கும் பொருளாய் அமைந்த அமுதமாய், உலகங்களின் பாரத்தைப் போக்குபவனாய், மலர்களைத் திருவடிகளில் சேர்த்து, விருப்புற்று நினைத்து வழிபடுபவர்களுடைய உள்ளத்தை விடுத்து நீங்காது இருப்பவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தான்.

2727

நீற்றவன்காண் நீராகித் தீயா னான்காண் நிறைமழுவுந் தமருகமும் எரியுங் கையில் தோற்றவன்காண் தோற்றக் கேடில்லா தான்காண் துணையிலிகாண் துணையென்று தொழுவா ருள்ளம் போற்றவன்காண் புகழ்கள்தமைப் படைத்தான் றான்காண் பொறியரவும் விரிசடைமேற் புனலுங் கங்கை ஏற்றவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.3

திருநீறு அணிந்தவனாய், நீரும் தீயும் ஆனவனாய், கனமான மழுப்படை உடுக்கை அக்கினி இவற்றைக் கைகளில் ஏந்தியவனாய்த் தனக்குப் பிறப்பும் இறப்பும் இல்லாதவனாய், ஒப்பற்றவனாய், தன்னைத் துணையாகக் கொண்டு தொழும் அடியவர்களுடைய உள்ளத்தைப் பாதுகாப்பவனாய், புகழ்கள் படைத்தவனாய், விரிந்த சடைமீது புள்ளிகளை உடைய பாம்பினையும் கங்கையையும் ஏற்றவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தான்.

2728

தாயவன்காண் உலகிற்குத் தன்னொப் பில்லாத் தத்துவன்காண் மலைமங்கை பங்கா என்பார் வாயவன்காண் வரும்பிறவி நோய்தீர்ப் பான்காண் வானவர்க்குந் தானவர்க்கும் மண்ணு ளோர்க்கும் சேயவன்காண் நினைவார்க்குச் சித்த மாரத் திருவடியே உள்கிநினைந் தெழுவா ருள்ளம் ஏயவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண் அவன்என் எண்ணத்தானே.

6.064.4

உலகிற்குத் தாயாய், தன்னொப்பார் இல்லாத தத்துவனாய்; பார்வதி பாகனாய், அடியவர்கள் வாக்கில் இருப்பவனாய், இனி வரக்கூடிய பிறவி நோயைத் தீர்ப்பானாய், உலகியலிலேயே ஈடுபடும் தன்னை நினையாத தேவர் தானவர் மக்கள் ஆகியோருக்குத் தூரத்திலுள்ளவனாய், மனமாரத் திருவடியை விரும்பித் தியானித்து எழுபவர் உள்ளத்தில் பொருந்தியவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தான்.

2729

அடுத்தானை யுரித்தான்காண் * * * * * * * * *

6.064.5

தன்னைக் கொல்ல நெருங்கி வந்த யானையைக் கொன்று அதன் தோலை உரித்தவன்.

2730

அழித்தவன்காண் எயில்மூன்றும் அயில்வா யம்பால் ஐயாறும் இடைமருதும் ஆள்வான் தான்காண் பழித்தவன்காண் அடையாரை அடைவார் தங்கள் பற்றவன்காண் புற்றரவ நாணி னான்காண் சுழித்தவன்காண் முடிக்கங்கை அடியே போற்றுந் தூயமா முனிவர்க்காப் பார்மேல் நிற்க இழித்தவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண் அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.6

கூரிய வாயை உடைய அம்பினாலே மும்மதிலையும் அழித்தவனாய், ஐயாறும், இடைமருதும் ஆள்பவனாய், பகைவரைப் பழித்தவனாய், அடியார்களுக்குத் துணையாய் இருப்பவனாய், பாம்பினை வில் நாணாகக் கொண்டவனாய், தலையில் கங்கையைச் சுழன்று தங்கச் செய்தவனாய், தன் திருவடிகளை வழிபட்ட பகீரதனுக்காக உலகில் ஒடுமாறு கங்கை நீரைச் சிறிது இறக்கியவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆரும் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தான்.

2731

அசைந்தவன்காண் நடமாடிப் பாடல் பேணி அழல்வண்ணத் தில்அடியும் முடியுந் தேடப் பசைந்தவன்காண் பேய்க்கணங்கள் பரவி யேத்தும் பான்மையன்காண் பரவிநினைந் தெழுவார் தம்பால் கசிந்தவன்காண் கரியினுரி போர்த்தான் தான்காண் கடலில்விடம் உண்டமரர்க் கமுத மீய இசைந்தவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.7

பாடலை விரும்பி, உடல் அசைந்து கூத்து நிகழ்த்தியவனாய், தன் தீப்பிழம்பாகிய வடிவில் அடியும், முடியும், மாலும் அயனும் தேட, அவர்களுக்கு இரங்கியவனாய், பேய்க் கூட்டங்கள் முன் நின்று துதித்துப் புகழும் இயல்பினனாய், தன்னை முன் நின்று துதித்துத் தியானிப்பவர்பால் மனம் இளகியவனாய், யானைத் தோலைப் போர்த்தவனாய், கடலின் விடத்தை உண்டு தேவர்களுக்கு அமுதம் ஈய மனம் பொருந்தியவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தானே.

2732

முடித்தவன்காண் வன்கூற்றைச் சீற்றத் தீயால் வலியார்தம் புரமூன்றும் வேவச் சாபம் பிடித்தவன்காண் பிஞ்ஞகனாம் வேடத் தான்காண் பிணையல்வெறி கமழ்கொன்றை அரவு சென்னி முடித்தவன்காண் மூவிலைநல் வேலி னான்காண் முழங்கிஉரு மெனத்தோன்றும் மழையாய் மின்னி இடித்தவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.8

கொடிய கூற்றுவனை அழித்தவனாய், தன் கோபத்தீயினால், வலிய பகைவர்களின் மும்மதில்களும் தீயில் வெந்து அழியுமாறு, வில்லை ஏந்தியவனாய், தலைக்கோலம் அணிந்த வேடத்தானாய், நறுமணம் கமழும் கொன்றை மாலையையும், பாம்பையும் தலையில் அணிந்தவனாய், முத்தலைச் சூலத்தை உடையவனாய், மழையாய் மின்னி இடித்தவனாய், உள்ள எழிலாகும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தானே.

2733

வருந்தவன்காண் மனமுருகி நினையா தார்க்கு வஞ்சன்காண் அஞ்செழுத்து நினைவார்க் கென்றும் மருந்தவன்காண் வான்பிணிகள் தீரும் வண்ணம் வானகமும் மண்ணகமும் மற்று மாகிப் பரந்தவன்காண் படர்சடையெட் டுடையான் தான்காண் பங்கயத்தோன் தன்சிரத்தை யேந்தி யூரூர் இரந்தவன்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.9

தன்னை மனம் உருகி நினையாதாருக்கு வஞ்சனாய், அஞ்செழுத்தை விருப்புற்று நினைப்பவர்களுக்கு என்றும் அவர்களுடைய பெரிய பிணிகளைத் தீர்க்கும் மருந்தானவனாய், தேவருலகும் மண்ணுலகும் மற்ற உலகங்களுமாகப் பரவியவனாய், நடுச்சடையை விடுத்துத் திசைக்கு ஒன்றாக ஆடும் எட்டுச்சடைகளை உடையவனாய், பிரமனுடைய மண்டையோட்டைக் கையில் ஏந்தி, ஊர் ஊராகப் பிச்சை எடுத்தவனாய், உள்ள எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தானே.

2734

வெம்மான உழுவையத ளுரிபோர்த் தான்காண் வேதத்தின் பொருளான்காண் என்றி யம்பி விம்மாநின் றழுவார்கட் களிப்பான் தான்காண் விடையேறித் திரிவான்காண் நடஞ்செய் பூதத் தம்மான்காண் அகலிடங்கள் தாங்கி னான்காண் அற்புதன்காண் சொற்பதமுங் கடந்து நின்ற எம்மான்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.10

'கொடிய பெருமை மிக்க புலித்தோலைப் போர்த்தி, வேதத்தின் பொருளாய், எம் இறைவன் உள்ளான்' என்று சொல்லி, மிடறு தழுதழுத்து, அழும் அடியவர்களுக்கு அருள் வழங்கு பவனாய், காளையை இவர்ந்து திரிபவனாய், கூத்தாடும் பூதங்களின் தலைவனாய், உலகங்களைத் தாங்கும் அற்புதனாய், சொல்லின் அளவைக் கடந்து நின்ற புகழை உடைய எம் தலைவனாய், எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தானே.

2735

அறுத்தான்காண் அயன்சிரத்தை அமரர் வேண்ட ஆழ்கடலின் நஞ்சுண்டங் கணிநீர்க் கங்கை செறுத்தான்காண் தேவர்க்குந் தேவன் தான்காண் திசையனைத்துந் தொழுதேத்தக் கலைமான் கையில் பொறுத்தான்காண் புகலிடத்தை நலிய வந்து பொருகயிலை எடுத்தவன்தன் முடிதோள் நாலஞ் சிறுத்தான்காண் எழிலாரும் பொழிலார் கச்சி ஏகம்பன் காண்அவன்என் எண்ணத் தானே.

6.064.11

பிரமன் தலை ஒன்றை அறுத்தவனாய், தேவர் வேண்ட ஆழ்ந்த கடலின் விடத்தை உண்டு, கங்கையைச் சடையில் அடக்கியவனாய், தேவர்களுக்கும் தேவனாய், எண்திசையும் தொழுது வணங்குமாறு கலைமானைக் கையில் தாங்கியவனாய், தன் இருப்பிடமாகிய கயிலை மலையை அசைக்கவந்து, அதனைப் பெயர்த்த இராவணனுடைய பத்துத் தலைகளையும் இருபது தோள்களையும் நசுக்கியவனான, எழில் ஆரும் பொழில் ஆர் கச்சி ஏகம்பன் என் எண்ணத்தானே.