இன்னா நாற்பது - பதினெண் கீழ்க்கணக்கு

பொருள் இலான் வேளாண்மை காமுறுதல் இன்னா; நெடு மாட நீள் நகர்க் கைத்து இன்மை இன்னா; வரு மனை பார்த்திருந்து ஊண் இன்னா; இன்னா, கெடும் இடம் கைவிடுவார் நட்பு.

36

செல்வமில்லாதவன் பிறருக்கு உதவி செய்ய ஆசைப்படுதல் துன்பமாம். நெடிய மாடங்களையுடைய பெரிய நகரத்தில் பொருள் இன்றி இருத்தல் மிகவும் துன்பமாகும். சென்ற வீட்டில் உள்ளவரை எதிர்பார்த்து உணவு உண்ணுதல் துன்பமாம். வறுமையுள்ள இடத்தில் கை விட்டு நீங்குவாரது நட்பு துன்பத்தைத் தரும்.

நறிய மலர் பெரிது நாறாமை இன்னா; துறை அறியான் நீர் இழிந்து போகுதல் இன்னா; அறியான் வினாப்படுதல் இன்னா; ஆங்கு இன்னா, சிறியார் மேல் செற்றம் கொளல்.

37

வாசனை இல்லாத நல்ல மலர் துன்பமாகும். கரையைத் தெரியாதவன் நீரில் இறங்கிச் செல்லுதல் துன்பமாம். அறியாதவன் கற்றவர்களால் வினாப்படுதல் துன்பமாம். அவ்வாறே சிறியவர்கள் மீது கோபம் கொள்ளுதல் துன்பமாம்.

பிறன் மனையாள் பின் நோக்கும் பேதைமை இன்னா; மறம் இலா மன்னர் செருப் புகுதல் இன்னா; வெறும் புறம் வெம் புரவி ஏற்று இன்னா; இன்னா, திறன் இலான் செய்யும் வினை.

38

பிறன் மனைவியை விரும்பித் தொடர்வது துன்பமாம். வீரமில்லாதவன் போர்க்களத்தில் செல்லுதல் துன்பமாம். விரைந்து செல்லும் கடிவாளம் இல்லாத குதிரையின் முதுகில் ஏறுதல் துன்பமாம். செய்யத் தெரியாதவன் செய்யும் காரியம் துன்பமாம்.

கொடுக்கும் பொருள் இல்லான் வள்ளன்மை இன்னா; கடித்து அமைந்த பாக்கினுள் கல் படுதல் இன்னா; கொடுத்து விடாமை கவிக்கு இன்னா; இன்னா, மடுத்துழிப் பாடா விடல்.

39

பொருள் இல்லாதவனுடைய வள்ளன்மை துன்பமாம். கடிய பாக்கினுள் கல்படுதல் துன்பமாம். புலவனுக்குப் பரிசு கொடுக்காமை துன்பமாம். தடைப்பட்ட இடத்தில் பாடல் பாடாமல் விடுதல் துன்பமாம்.

அடக்கம் உடையவன் மீளிமை இன்னா; தொடக்கம் இலாதவன் தற்செருக்கு இன்னா; அடைக்கலம் வவ்வுதல் இன்னா; ஆங்கு இன்னா அடக்க, அடங்காதார் சொல்.

40

அடக்கமுடையவனின் செருக்கு துன்பமாம். முயற்சி இல்லாதவன் தன்னைத்தானே புகழ்தல் துன்பமாம். பிறர் அடைக்கலமாக வைத்தப் பொருளை கவர்ந்து கொள்ளுதல் துன்பமாம். அவ்வாறே அறிவுடையோர்கள் அடக்கமில்லாதவனுக்குக் கூறும் சொல் துன்பமாம்.