ஆச்சாரக் கோவை - பதினெண் கீழ்க்கணக்கு

உண்டது கேளார், குரவரை, மிக்காரை, கண்டுழி; கண்டால், முகம் திரியார், புல்லரையும் உண்டது கேளார் விடல்!

86

ஐங்குரவரையும் சான்றோரையும் கண்டால் மனம் வேறுபடாதவர்கள் அவரை நோக்கி, ‘நீவிர் உண்டது யாது' என வினவார். அதுபோல் கீழோரையும் ‘நீவிர் உண்டது யாது' என்று வினவா தொழிக.

கருத்துரை: ஐங்குரவரையும் பெரியோரையும் கண்டால், ‘நீங்கள் உண்டது என்ன?' என்று கேட்கலாகாது; அதுபோல் கீழோரையும் கேட்கலாகாது.

கிடந்தாரைக் கால் கழுவார்; பூப்பெய்யார்; சாந்தம் மறந்தானும் எஞ் ஞான்றும் பூசார்; கிடந்தார்கண் நில்லார், தாம் - கட்டில்மிசை.

87

எப்போதுங் கட்டிலின்மீது படுத்திருப்பவரது காலைக் கழுவார், அவருக்குப் பூப்புனையார், அவருக்கு மறந்தாவது சந்தனமும் பூசார், அருகில் நிற்றலுஞ் செய்யார்.

கருத்துரை: ஒருவர் கட்டிலின்மேற் படுத்திருந்தால் அப்போது அவருடைய காலைக் கழுவுதலும், அவருக்குப் பூச்சூடுதலும், சந்தனம் பூசுதலும், அவரருகில் நிற்றலும் ஆகா.

உதவிப் பயன் உரையார்; உண்டி பழியார்; அறத்தொடு தாம் நோற்ற நோன்பு வியவார்; - 'திறத்துளி வாழ்தும்!' என்பார்.

88

தாமொருவருக்குச் செய்த நன்றியின் பயனைச் சொல்லார், தமக்கு ஒருவரிட்ட உணவை இகழ்ந்துரையார், தாம் செய்த அறத்தையும் விரதத்தையும் புகழ்ந்துரையார், பெரியோருடைய ஒழுக்கத்தினை நினைத்து அவ்வாறு வாழ்துமென் றெண்ணுவோர்.

கருத்துரை: தாம் பிறர்க்குச் செய்த உதவியைத் தாமே பாராட்டுதலும், பிறர் இட்ட உணவை யிகழ்தலும், தம் அறச் செய்கையையும் நோன்பையும் தாமே புகழ்தலும்தகா.

எய்தாத வேண்டார்; இரங்கார், இழந்ததற்கு, கைவாரா வந்த இடுக்கண் மனம் அழுங்கார்; - மெய்யாய காட்சியவர்.

89

தமக்குக் கிடைத்தற் கரியவற்றை விரும்பார், தம்மால் இழக்கப்பட்டனவற்றிற்கு வருந்தார், அகற்றற்கரிய இடுக்கண் உற்றுழியும் அதற்கு மனங்கலங்கார், உண்மையான அறிவினை யுடையவர்.

கருத்துரை: கிடைத்தற் கரியவற்றை விரும்புதலும், இழந்த பொருட்கு வருந்துதலும், அரிய துன்பத்திற்கு மனங் கலங்குதலும் பயனற்ற செயல்களாம்.

தலைக்கு இட்ட பூ மேவார்; மோந்த பூச்சூடார்; பசுக் கொடுப்பின், பார்ப்பார் கைக் கொள்ளாரே; என்றும், புலைக்கு எச்சில் நீட்டார்; விடல்!

90

எப்போதும் தலையில் முடித்த பூவைத்தாம் முகவார், ஒருவர் மோந்த பூவையும் சூடார், பிராமணர் பசுவினைக் கொடுத்தாலும் அதனைப் பெரியோர் வாங்கார், புலையருக்கு எச்சிலைக் கொடார், (ஆதலால்) இவைகளை விடுக.

கருத்துரை: தலையில் முடித்த பூவை மோத்தலும், மோந்த பூவைச் சூடுதலும், பிராமணரிடம் பசுக்கொடை பெறலும் கூடா; புலையருக்கு எச்சில் கொடுத்தலும் ஆகாது.