நற்றிணை - 224. பாலை

அன்பினர், மன்னும் பெரியர்; அதன்தலை, 'பின்பனி அமையம் வரும்' என, முன்பனிக் கொழுந்து முந்துறீஇக் குரவு அரும்பினவே; 'புணர்ந்தீர் புணர்மினோ' என்ன, இணர்மிசைச் செங் கண் இருங் குயில் எதிர் குரல் பயிற்றும்	5
இன்ப வேனிலும் வந்தன்று; நம்வயின் 'பிரியலம்' என்று, தௌத்தோர் தேஎத்து, இனி எவன் மொழிகோ, யானே- கயன் அறக் கண் அழிந்து உலறிய பல் மர நெடு நெறி வில் மூசு கவலை விலங்கிய	10
வெம் முனை அருஞ் சுரம் முன்னியோர்க்கே?

நங் காதலர்; நம்பால் அன்புடையவர் மிகப் பெரியர் அவர் அப்படியிருப்ப; அதன்மேலுங் காலமோ பின்பனிக் காலம் வருமென்று முன்பனியின் கொழுந்தை முற்படவிட்டு அறிவுறுத்தி அதற்கு அடையாளமாக; குராமரம் அரும்பு கட்டின; மாவின் பூங்கொத்துமீது சிவந்த கண்களையுடைய கரிய குயிலின் சேவலும் பேடையும் எதிரெதிரிருந்து; 'ஓ தலைவனும் தலைவியுமாயமைந்து புணர்ந்துடையீர் பிரியாதீர் இன்னும் பலபடியும் புணருங்கோள்!' என்று; தம் இனிய குரலாலெடுத்து இசைக்காநின்ற இன்பமுடைய வேனிற் பருவம் வந்திறுத்ததாதலின்; 'இனி நம் வயிற் பிரியகில்லோம்.' என்று என்னைத் தௌ¤வித்தனர், அங்ஙனம் தௌ¤வித்தவராய்ப் பின்பு; குளங்களில் நீர்வற்றத் தடையறச் செவ்வியழிந்து காய்ந்த பல பெரிய நெடிய நெறியையுடைய; மறத் தொழில் நெருங்கிய கவர்ந்த வழிகள் குறுக்கிட்ட கொடிய முனையையுடைய செல்லுதற்கரிய சுரத்தின் கண்ணே சென்றனர், அவ்வாறு சென்றவர் நிமித்தமாக; அவர்பால் இனி யான் யாது சொல்லமாட்டுவேன்?

தோழியால் பிரிவு உணர்த்தப்பட்ட தலைமகள் பெயர்த்தும் சொல் கடாவப்பட்டு,'அறிவிலாதேம் என்னை சொல்லியும், பிரியார் ஆகாரோ?' என்று சொல்லியது. - பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ