குறுந்தொகை - 234. முல்லை - தலைவி கூற்று
(பருவ வரவின்கண் தோழியை நோக்கி, ”மாலைக்காலம் என்றுதனியே ஒன்றை வரையறுத்துச் சிலர் கூறுவர். தமியராயினார்க்கு எல்லாப்பொழுதும் மாலைப் பொழுதே” என்று தலைவி கூறியது.)
| சுடர்செல் வானஞ் சேப்பப் படர்கூர்ந் தெல்லறு பொழுதின் முல்லை மலரும் மாலை என்மனார் மயங்கி யோரே குடுமிக் கோழி நெடுநக ரியம்பும் பெரும்புலர் விடியலு மாலை |
5 |
| பகலும் மாலை துணையி லோர்க்கே. | |
| - மிளைப்பெருங் கந்தனார். |
தோழி! அறிவு மயங்கியோர் சூரியன் மறைந்து சென்றவானம் சிவப்பு நிறத்தை அடைய துன்பம்மிக்கு ஒளி மங்கிய பொழுதில் முல்லைப் பூ மலர்கின்ற மாலைக் காலம் என்று அதனை வரையறுத்துக்கூறுவர்; துணைவரைப் பிரிந்தவர்களுக்கு நீண்ட நகரத்தில் உச்சிக் கொண்டையை உடைய கோழி கூவுகின்ற பெரிய இராப் பொழுது புலர்கின்றவிடியற் காலமும் மாலைக் காலமாகும்; பகற் காலமும் மாலைக் காலமாகும்.
முடிபு: மயங்கியோர் முல்லை மலரும் மாலையென்மனார்;துணையிலோர்க்கு விடியலும் மாலை; பகலும் மாலை.
கருத்து: தலைவரைப் பிரிந்தமையால் நான் எப்பொழுதும்துன்பத்தை உடையவளானேன்.
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
குறுந்தொகை - 234. முல்லை - தலைவி கூற்று, மாலை, முல்லை, தலைவி, இலக்கியங்கள், குறுந்தொகை, கூற்று, மாலைக், காலமாகும், மயங்கியோர், காலமும், மலரும், எட்டுத்தொகை, சங்க, கோழி, பகலும்