குறுந்தொகை - 159. குறிஞ்சி - தோழி கூற்று
(தலைவன் கேட்கும் அணிமையிலே நின்றானாக, “தலைவியின் துயரத்தை உணர்ந்து இரங்காதாரை யுடையதாயிற்று இவ்வூர்” என்று கூறும் வாயிலாகத் தலைவியை இற்செறிக்கக் கருதி யிருப்பதைத் தோழி அவனுக்குப் புலப்படுத்தியது.)
| தழையணி அல்குல் தாங்கல் செல்லா நுழைசிறு நுசுப்பிற் கெவ்வ மாக அம்மெல் ஆக நிறைய வீங்கிக் கொம்மை வரிமுலை செப்புடன் எதிரின யாங்கா குவள்கொல் பூங்குழை என்னும் |
5 |
| அவல நெஞ்சமொ டுசாவாக் கவலை மாக்கட்டிப் பேதை யூரே. |
|
| - வடம வண்ணக்கண் பேரிசாத்தனார். |
இந்தப் பேதைமையையுடைய ஊர் தழையை அணிந்த அல்குலை பொறுத்தலாற்றாத நுணுகிய சிறிய இடைக்கு துன்பம் உண்டாகும்படி அழகிய மெல்லிய மார்பகம் நிறையப் பருத்து பெருமையையும் தேமலையும் உடைய நகில்கள் செப்போடு மாறுபட்டன; பூத் தொழிலையுடைய குண்டலத்தை யணிந்த தலைவி என்ன துன்பத்தையுடையள் ஆவளோ என்று எண்ணும் கவலையையுடைய நெஞ்சத்தோடு ஏனென்று கேளாத கவலையையுடைய மாக்களை உடையது.
முடிபு: இப்பேதையூர் ‘பூங்குழை யாங்காகுவள்’ என உசாவாக் கவலைமாக்கட்டு.
கருத்து: என்தாய் முதலியோர் என் நிலையை உணர்ந்திலர்.
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
குறுந்தொகை - 159. குறிஞ்சி - தோழி கூற்று, இலக்கியங்கள், தோழி, குறிஞ்சி, குறுந்தொகை, கூற்று, கவலையையுடைய, சங்க, எட்டுத்தொகை