கலித்தொகை - கலித்தொகை - நெய்தற் கலி 145
| 'துனையுநர் விழை தக்க சிறப்புப்போல், கண்டார்க்கு நனவினுள் உதவாது நள்ளிருள் வேறாகும் கனவின் நிலையின்றால், காமம்; ஒருத்தி உயிர்க்கும்; உசாஅம்; உலம்வரும்; ஓவாள், கயல் புரை உண்கண் அரிப்ப அரி வார, | 5 |
|
பெயல் சேர் மதி போல, வாள் முகம் தோன்ற, பல ஒலி கூந்தலாள், பண்பு எல்லாம் துய்த்துத் துறந்தானை உள்ளி, அழூஉம்; அவனை மறந்தாள்போல் ஆலி நகூஉம்; மருளும்; சிறந்த தன் நாணும் நலனும் நினையாது, | 10 |
|
காமம் முனைஇயாள், அலந்தாள்' என்று, எனைக் காண, நகான்மின்; கூறுவேன், மாக்காள்! மிகாஅது, மகளிர் தோள் சேர்ந்த மாந்தர் துயர் கூர நீத்தலும், நீள் சுரம் போகியார் வல்லை வந்து அளித்தலும், ஊழ் செய்து, இரவும் பகலும்போல், வேறாகி, | 15 |
|
வீழ்வார்கண் தோன்றும்; தடுமாற்றம் ஞாலத்துள் வாழ்வார்கட்கு எல்லாம் வரும்; தாழ்பு, துறந்து, தொடி நெகிழ்த்தான் போகிய கானம் இறந்து எரி நையாமல், பாஅய் முழங்கி வறந்து என்னை செய்தியோ,வானம்? சிறந்த என் | 20 |
|
கண்ணீர்க் கடலால், கனை துளி வீசாயோ, கொண்மூக் குழீஇ முகந்து; நுமக்கு எவன் போலுமோ? ஊரீர்! எமக்கும் எம் கண்பாயல் கொண்டு, உள்ளாக் காதலவன் செய்த பண்பு தர வந்த என் தொடர் நோய் வேது | 25 |
|
கொள்வது போலும், கடும் பகல்? ஞாயிறே! எல்லாக் கதிரும் பரப்பி, பகலொடு செல்லாது நின்றீயல் வேண்டுவல்; நீ செல்லின், புல்லென் மருள் மாலைப் போழ்து இன்று வந்து என்னைக் கொல்லாது போதல் அரிதால்; அதனொடு யான் | 30 |
|
செல்லாது நிற்றல் இலேன்; ஒல்லை எம் காதலர்க் கொண்டு, கடல் ஊர்ந்து, காலைநாள், போதரின் காண்குவேன்மன்னோ பனியொடு மாலைப் பகை தாங்கி, யான்; இனியன் என்று ஓம்படுப்பல், ஞாயிறு! இனி | 35 |
|
ஒள் வளை ஓடத் துறந்து, துயர் செய்த கள்வன்பால் பட்டன்று, ஒளித்து என்னை, உள்ளி பெருங் கடல் புல்லென, கானல் புலம்ப, இருங் கழி நெய்தல் இதழ் பொதிந்து தோன்ற, விரிந்து இலங்கு வெண் நிலா வீசும் பொழுதினான், | 40 |
|
யான் வேண்டு ஒருவன், என் அல்லல் உறீஇயான்; தான் வேண்டுபவரோடு துஞ்சும்கொல், துஞ்சாது? வானும், நிலனும், திசையும், துழாவும் என் ஆனாப் படர் மிக்க நெஞ்சு ஊரவர்க்கு எல்லாம் பெரு நகை ஆகி, என் | 45 |
|
ஆர் உயிர் எஞ்சும்மன்; அங்கு நீ சென்றீ நிலவு உமிழ் வான் திங்காள்! ஆய் தொடி கொட்ப, அளி புறம் மாறி, அருளான் துறந்த அக் காதலன் செய்த கலக்குறு நோய்க்கு ஏதிலார் எல்லாரும் தேற்றர், மருந்து; | 50 |
|
வினைக் கொண்டு என் காம நோய் நீக்கிய ஊரீர்! எனைத்தானும் எள்ளினும், எள்ளலன், கேள்வன்; நினைப்பினும், கண்ணுள்ளே தோன்றும்; அனைத்தற்கே ஏமராது, ஏமரா ஆறு; கனை இருள் வானம்! கடல் முகந்து, என்மேல் | 55 |
|
உறையொடு நின்றீயல் வேண்டும், ஒருங்கே நிறை வளை கொட்பித்தான் செய்த துயரால் இறை இறை பொத்திற்றுத் தீ; எனப் பாடி, நோயுடை நெஞ்சத்து எறியா, இனைபு ஏங்கி, | 60 |
|
'யாவிரும் எம் கேள்வற் காணீரோ?' என்பவட்கு, ஆர்வுற்ற பூசற்கு அறம்போல, ஏய்தந்தார்; பாயல் கொண்டு உள்ளாதவரை வரக் கண்டு, மாயவன் மார்பில் திருப்போல் அவள் சேர, ஞாயிற்று முன்னர் இருள்போல மாய்ந்தது என் | 65 |
| ஆயிழை உற்ற துயர் |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
கலித்தொகை - கலித்தொகை - நெய்தற் கலி 145, கொண்டு, செய்த, இலக்கியங்கள், கலித்தொகை, நெய்தற், துயர், கலித்தொகை, கடல், எல்லாம், ஊரீர், முகந்து, செல்லாது, யான், மாலைப், நின்றீயல், வானம், நோய், தோன்றும், தோன்ற, காமம், சங்க, எட்டுத்தொகை, பண்பு, உள்ளி, தொடி, துறந்து, வந்து, சிறந்த, என்னை