அகநானூறு - 398. குறிஞ்சி
| 'இழை நிலை நெகிழ்ந்த எவ்வம் கூர, படர் மலி வருத்தமொடு பல புலந்து அசைஇ, மென் தோள் நெகிழச் சாஅய், கொன்றை ஊழுறு மலரின் பாழ் பட முற்றிய பசலை மேனி நோக்கி, நுதல் பசந்து, |
5 |
| இன்னேம் ஆகிய எம் இவண் அருளான், நும்மோன் செய்த கொடுமைக்கு, இம்மென்று, அலமரல் மழைக் கண் தெண் பனி மல்க, நன்று புறமாறி அகறல், யாழ நின் குன்று கெழு நாடற்கு என் எனப்படுமோ? |
10 |
| கரை பொரு நீத்தம்! உரை' எனக் கழறி, நின்னொடு புலத்தல் அஞ்சி, அவர் மலைப் பல் மலர் போர்த்து, நாணு மிக ஒடுங்கி, மறைந்தனை கழியும் நிற் தந்து செலுத்தி, நயன் அறத் துறத்தல் வல்லியோரே, |
15 |
| நொதுமலாளர்; அது கண்ணோடாது, அழல் சினை வேங்கை நிழல் தவிர்ந்து அசைஇ, மாரி புறந்தர நந்தி, ஆரியர் பொன் படு நெடு வரை புரையும் எந்தை பல் பூங் கானத்து அல்கி, இன்று, இவண் |
20 |
| சேர்ந்தனை செலினே சிதைகுவது உண்டோ? குய வரி இரும் போத்துப் பொருத புண் கூர்ந்து, உயங்கு பிடி தழீஇய மதன் அழி யானை வாங்கு அமைக் கழையின் நரலும், அவர் ஓங்கு மலை நாட்டின் வரூஉவோயே! |
25 |
காமம் மிக்க கழி படர் கிளவியால், வரைவிடத்துக்கண், தலைமகள் தலைமகன் வரையினின்றும் போந்த ஆற்றொடு புலந்து, சொல்லியது. -இம்மென்கீரனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 398. குறிஞ்சி , இலக்கியங்கள், அகநானூறு, குறிஞ்சி, இவண், அவர், அசைஇ, படர், எட்டுத்தொகை, சங்க, புலந்து