அகநானூறு - 390. நெய்தல்
| உவர் விளை உப்பின் கொள்ளை சாற்றி, அதர் படு பூழிய சேண் புலம் படரும் ததர் கோல் உமணர் பதி போகு நெடு நெறிக் கண நிரை வாழ்க்கைதான் நன்றுகொல்லோ? வணர் சுரி முச்சி முழுதும் மன் புரள, |
5 |
| ஐது அகல் அல்குல் கவின் பெறப் புனைந்த பல் குழைத் தொடலை ஒல்குவயின் ஒல்கி, ' ''நெல்லும் உப்பும் நேரே; ஊரீர்! கொள்ளீரோ'' எனச் சேரிதொறும் நுவலும், அவ் வாங்கு உந்தி, அமைத் தோளாய்! நின் |
10 |
| மெய் வாழ் உப்பின் விலை எய்யாம்' என, சிறிய விலங்கினமாக, பெரிய தன் அரி வேய் உண்கண் அமர்த்தனள் நோக்கி, 'யாரீரோ, எம் விலங்கியீஇர்?' என, மூரல் முறுவலள் பேர்வனள் நின்ற |
15 |
| சில் நிரை வால் வளைப் பொலிந்த பல் மாண் பேதைக்கு ஒழிந்தது, என் நெஞ்சே! |
தலைமகன் பாங்கற்குச் சொல்லியது; நெஞ்சிற்குச் சொல்லியதூஉம் ஆம். - அம்மூவனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 390. நெய்தல் , இலக்கியங்கள், அகநானூறு, நெய்தல், நிரை, உப்பின், சங்க, எட்டுத்தொகை