அகநானூறு - 211. பாலை
| கேளாய், எல்ல! தோழி! வாலிய சுதை விரிந்தன்ன பல் பூ மராஅம் பறை கண்டன்ன பா அடி நோன் தாள் திண் நிலை மருப்பின் வயக் களிறு உரிஞுதொறும், தண் மழை ஆலியின் தாஅய், உழவர் |
5 |
| வெண்ணெல் வித்தின் அறைமிசை உணங்கும் பனி படு சோலை வேங்கடத்து உம்பர், மொழி பெயர் தேஎத்தர் ஆயினும், நல்குவர் குழியிடைக் கொண்ட கன்றுடைப் பெரு நிரை பிடி படு பூசலின் எய்தாது ஒழிய, |
10 |
| கடுஞ் சின வேந்தன் ஏவலின் எய்தி, நெடுஞ் சேண் நாட்டில் தலைத்தார்ப் பட்ட கல்லா எழினி பல் எறிந்து அழுத்திய வன்கண் கதவின் வெண்மணி வாயில், மத்தி நாட்டிய கல் கெழு பனித் துறை, |
15 |
| நீர் ஒலித்தன்ன பேஎர் அலர் நமக்கு ஒழிய, அழப் பிரிந்தோரே. |
பிரிவின்கண் வேறுபட்ட தலைமகளது வேறுபாடு கண்டு தோழி சொல்லியது. -மாமூலனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 211. பாலை , இலக்கியங்கள், அகநானூறு, பாலை, ஒழிய, தோழி, சங்க, எட்டுத்தொகை