அகநானூறு - 14. முல்லை
| 'அரக்கத்து அன்ன செந் நிலப் பெரு வழி, காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன் ஈயல் மூதாய் வரிப்ப, பவளமொடு மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவைஇய அம் காட்டு ஆர் இடை, மடப் பிணை தழீஇ, |
5 |
| திரி மருப்பு இரலை புல் அருந்து உகள, முல்லை வியன் புலம் பரப்பி, கோவலர் குறும் பொறை மருங்கின் நறும் பூ அயர, பதவு மேயல் அருந்து மதவு நடை நல் ஆன் வீங்கு மாண் செருத்தல், தீம் பால் பிலிற்ற, |
10 |
| கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும் மாலையும் உள்ளார்ஆயின், காலை யாங்கு ஆகுவம்கொல்? பாண!' என்ற மனையோள் சொல் எதிர் சொல்லல்செல்லேன், செவ்வழி நல் யாழ் இசையினென், பையென, |
15 |
| கடவுள் வாழ்த்தி, பையுள் மெய்ந் நிறுத்து, அவர் திறம் செல்வேன் கண்டனென், யானே விடு விசைக் குதிரை விலங்கு பரி முடுக, கல் பொருது இரங்கும் பல் ஆர் நேமிக் கார் மழை முழக்கு இசை கடுக்கும், |
20 |
| முனை நல் ஊரன், புனை நெடுந் தேரே |
பாணன் தனக்குப் பாங்காயினார் கேட்பச் சொல்லியது. - ஒக்கூர் மாசாத்தனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 14. முல்லை , இலக்கியங்கள், முல்லை, அகநானூறு, அருந்து, எட்டுத்தொகை, சங்க