தமிழ் நவீன நாடகங்களும் பெண்ணியமும் - நாடகக் கலைக் கட்டுரைகள்

தமிழ்ப்பெண்களின் பொதுச்சிக்கல்கள் தவிரவும், தமிழ்ச் சமூகத்தின் பலபடி நிலைகள், படிநிலைகளின் பல்வேறு தளங்கள், தளங்களின் பணி வேறுபாடுகள் இவற்றிக்கேற்ப, வாழ்க்கை அமைப்பும் சிக்கல்களும் உருவாகியுள்ளன. முதிர் கன்னியர், குழந்தைச் சுமையுடன் ஆதரவற்ற மகளிர், பாட்டாளிப் பெண்கள் இவர்களின் சமூகநிலை பற்றிய கேள்விகள் நாடகங்களில் இல்லை. தமிழ்ப் பண்பாடு பல நூறு பிரிவுகளாகச் சிதறிக்கிடக்கிறது. தொட்டில் குழந்தைக்குத் தாலி கட்டுதல், குடும்ப ஆடவருக்குப் பொதுவான மனைவியை வரித்தல், மருமகளை மனைவியாக்கல், ஏழைப்பெண்கள் பெருந்தனக்காரரின் உடைமையாதல் - இவையெல்லாம் சடங்கு ரீதியாகவோ, அழுத்தமான மரபு ரீதியாகவோ இன்னும் தொடரும் பழக்கங்கள்; பெண்நிலை பற்றிப் பேச நிறைய இருக்கிறது. இத்தனையும் நிறைந்த ஒரு பெரும் பரப்பின் பல கருத்துக்கள் தமிழின் கதை இலக்கியங்களில் இடம் பெறுகின்றன. ஆயின் நவீன நாடகங்களின் கருப்பொருள், ஒரு சிறு பகுதியையே தொட்டு நிற்கிறது. தமிழ்ப்பெண்களின் பிரச்சினைகளில் சில, பெண்ணுரிமை இயக்கங்கள் சிலவற்றாலும், கல்லூரி மாணவ மாணவியராலும், சமூக சேவைக் குழுக்களாலும் ஆங்காங்கே சில நிமிட நிகழ்கலை நாடகங்களாக நடிக்கப் படுகின்றன. பிரச்சாரத் தொனி மிகுந்த இவை தவிர, நவீன நாடகாசிரியர்களிடமிருந்து பெண்நிலை வாதப் படைப்புக்கள் மிகுதியும் வரவில்லை.

தமிழ் நவீன நாடகங்களில், பெண்களின் பங்களிப்பு மிகக் குறைவாகவே இருக்கிறது. மேலைநாடுகளில் 1990க்கும் முன்பிருந்தே பெண்ணியம் சார்ந்த குழுக்கள், நாடக மன்றங்களை உருவாக்கி கதையாக்கம், நடிப்பு, இயக்கம் என்ற துறைகளில் ஈடுபட்டு நூற்றுக்கணக்கான நாடகங்களை நடத்தியுள்ளன. (Spider woman theatre, Circle of the witch, Omalga magic theatre. Women's Experimental theatre போன்றவை) ஆயின் தமிழ் நவீன நாடகங்களில் நடித்தல் தவிர, பெண்ணிய நோக்கில் நாடகக் குழுக்களை அமைத்துக் கருத்துப் பரப்புதல் தமிழகத்தில் நிகழவில்லை. சென்னையில் உள்ள 'பூமிகா' பெண்ணிய நோக்கில் உருவான நாடகக்குழு என்று அறியப்படுகிறது. அதன் செயல்பாடுகளே அதன் திறத்தை உணர்த்தும்.

சமூக வளர்ப்பினால் பழக்கங்களும் பண்புகளும் வரையறுக்கப்படுகின்றனவே தவிர, இயற்கை நியதியில் ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் மனோபாவங்களில் வேறுபாடுகள் இருக்கவே முடியாது. ஆயின் ஆண்நியதி, பெண்நியதி என்று பிரித்துப்பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் நம் சமூகத்தின் கலைகள் இன்னுமே இந்தப் பார்வையை ஒட்டித்தான் உருவாகிக் கொண்டிருக்கின்றன. இந்தப் பின்தங்கிய நிலை மாற, ஏனைய கலைகளுடன் இணைந்து, தமிழ் நவீன நாடகத்தின் கருத்துநிலைப் பணி பெண்ணியம் தொடர்பாக மேலும் வலுப்பெற வேண்டும்.