சிங்கப்பூரில் தமிழ் நாடகம்.... தற்குறிகளின் கொலு - நாடகக் கலைக் கட்டுரைகள்

இதற்கு எதிர்மாறாக, melodrama அல்லது சிங்கப்பூரில் mamadrama (ஏனைய இனத்தவரால் சிங்கப்பூர் தமிழ் நாடகத்துக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கும் இழுக்குச் சொல்) எனும் பார்ஸ’ய/சபா/பாணித் தமிழ் நாடகம், நீண்ட அடுக்கு வசனங்களாலும் திரைச் சீலைகளாலும், 'கட்அவுட்' (cut-out)களாலும், தந்திரக் காட்சிக்கு மதிப்பளிக்கும் ஒளியமைப்புகளாலும், துண்டு துணுக்கு நகைச்சுவை உதிர்ப்புகளாலும், இடைவெளிகளையும் காட்சி மாற்றங்களையும் நிரப்பப் பயன்படும் இசையாலும் கல்வெட்டாகி விட்டது. இத்தகு நாடகங்களுக்கு எந்த அமைப்பையும் கேள்விக்குள்ளாக்கும் தைரியம் இல்லை. அவ்வப்போது கொஞ்சம் மேம்போக்கான விமர்சனங்களை வீசிவிட்டு திரும்பவும் எவ்வித மாற்றமும் இன்றி எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக்கொள்வது இவற்றின் சித்தாந்தத் தளம்.

பொதுவாக சிங்கப்பூரில் எந்த நாடகத்துறை ஆர்வலருக்கும் முறையான பயிற்சியோ நிபுணத்துவமோ கிடையாது. தமிழ் திரைப்பட நடிப்பின் பாதிப்பிலேயே இவர்களது காலம் ஓடுகிறது. இதில் ரவீந்திரன் நாடகக்குழு நடிகர்களும் அடங்குவர்.

ரவீந்திரன் நாடகக் குழுவினர் நவீன நாடகக் கோட்பாடுகளுக்கு எதிரான பின்னணியில் இயங்குபவர்கள். நிபுணத்துவம் இல்லாததாலும், தற்குறித்தனத்தாலும் அடிக்கடி பரீட்சார்த்தம், தெருக்கூத்து, வீதி நாடகம் என்ற அடைமொழிகளைத் தங்களின் படைப்புகளுக்கு முன் சேர்த்துக் கொள்கின்றனர். விளக்கம் கேட்டால் தெரியாது. அல்லது தத்துப்பித்தென்று உளறுவர்.

1989ல் நாற்காலிக்காரர், 1991ல் பிணம் பின்னர் அக்கினிக்கூத்தின் முதல் நாடகமான மரபு ஆகியவற்றில் நடித்த பிறகே, வட்ட அரங்கின் அனுபவமும் நவீன நாடகப் பரிச்சயமும் அவர்களுக்கு கிடைத்தது. சும்மா கூடிப் பேசி சுகமாக சொறிந்து கொள்வதுதான் நாடகம் - அதன் மூலம் சமூக சேவை செய்கிறோம் என்ற பிதற்றல்களில் திளைத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். பழைய நாடகக் குழுக்களின் தேய்ந்துபோன வடிவத்தில் இருந்து இவர்கள் விலகி வந்திருந்தாலும், உள்ளடக்கத்திலும் அவைக்காற்றும் முறையிலும் குழும்பிப் போய் எல்லாரையும் குழப்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர். அதனால்தான், டிசம்பர் 1997ல் கூத்துப்பட்டறைக்குச் சென்றிருந்த ரவீந்திரன் நாடகக்குழு நடிகர் வடிவழகனால், சிங்கப்பூர் திரும்பியதும் தெருக்கூத்தின் நிபுணர் போல் பேட்டி கொடுக்க முடிகிறது. இதனைக் கண்டித்து ந. முத்துசாமி, சிங்கப்பூர் தமிழ்முரசு நாளிதழுக்கு கடிதம் அனுப்பியிருந்தார். அக்கடிதத்தில் இரு வாரத்திற்கும் குறைவாக பார்வையாளராக வந்து ஓரிரு அடிப்படை உடற் பயிற்சிகள் பெற்றுவிட்டால் எல்லாம் தெரிந்துவிட்டது என்று ஆகாது என்ற எச்சரிக்கை ஒலித்தது.

ரவீந்திரன் நாடகக் குழுவும் அக்கினிக்கூத்தும் தங்கள் கொள்கையிலும் நடவடிக்கைகளிலும் முரண்பட்டே இருக்கின்றனர். வேஷம் போடும் தமிழ் சமூகத்துக்கு முரணான அமைப்பாக அக்கினிக்கூத்தை தமிழ் தகவல் சாதனங்கள் கொள்கின்றன. அக்கினிக்கூத்துக்கு விளம்பரம் செய்வதை நிராகரிக்கின்றன. அக்கினிக்கூத்து தன் நடவடிக்கைகளை விளம்பரப்படுத்த ஆங்கிலப் பத்திரிகையை மட்டுமே நம்பியுள்ளது. அதே சாதனங்கள் பாரம்பரிய தமிழ் கலாசார நன்னெறிகளின் பிரதிநிதிகளாகவும் பாதுகாவலர்களாகவும் ரவீந்திரன் நாடகக் குழுவை போற்றி வருகின்றன. நாடகம் வழி சமூக சேவை என்பதே இக்குழுவின் முழக்கம். எனவே அரசாங்கத்தால் அமைக்கப்பட்ட சுய உதவி அமைப்பான சிங்கப்பூர் இந்தியர் மேம்பாட்டுச் சங்கம், தமிழர்களின் சமூக பிரச்னைகளைப் பற்றி நாடகம் - உரையாடல் நிகழ்ச்சிகளை நடத்த ரவீந்திரன் நாடகக் குழுவுக்கு தகவல்களை வழங்கி ஆதரவு அளிக்கிறது.

இதில் நம்பமுடியாதது என்னவென்றால் ரவீந்திரன் குழுவைச் சேர்ந்த நடிகர்களோ அல்லது கலந்துரையாடலுக்கு அழைக்கப்படும் மனோவியல் நிபுணர்களோ, அதிகாரிகளோ Dramatherapy பயிற்சி பெற்றவர்கள் அல்லர். இதனால் நாடகம் என்ற போர்வையில் சமூகப் பிரச்னைகளுக்குத் திர்வு காண்பதுபோல் ஒரு விபரீதம் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

சிங்கப்பூரின் நான்கு அதிகாரத்துவ மொழிகளில் ஒன்று தமிழ்மொழி. ஏறக்குறைய 130,000 பேர் தமிழ் சிறுபான்மை சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். தமிழ் ஆசிரியராகவோ அல்லது மொழி பெயர்ப்பாளராகவோ, தொலைக்காட்சி/வானொலி தயாரிப்பாளராகவோ அல்லது தமிழ்ப் பத்திரிகையில் செய்தியாளராகவோ ஆனால் ஒழிய தமிழால் பிழைப்பு நடத்த முடியாது. கல்வித்துறையில் தொடக்கநிலை ஒன்று முதல் பல்கலைக்கழக புகுமுக வகுப்புவரை தாய்மொழியாக தமிழ் கட்டாயப் பாடமாகக் கற்பிக்கப்படுகிறது. பல்கலைக்கழகத்தில் சீனம் (மாண்டரின்), மலாய், ஜப்பானிய மொழி, ஐரோப்பிய மொழிகள் இருக்கின்ற போதும் தமிழ் மொழி இல்லை. ஏனைய சமூகங்களைப் போலவே தமிழ் சமூகமும் சமகால வளர்ச்சியினால் சவால்களையும் பாதிப்புகளையும் மனத்தளர்ச்சியையும் சந்திக்க வேண்டியுள்ளது. தமிழ் சமூகத்தின் நிலைப்பாட்டை உறுதிப்படுத்த நாட்டின் பொருளாதார வளமும் சமூக - அரசியல் பாதுகாப்பும் உதவுகிறது.