ஏழாவது அத்தியாயம் (ஞான விஞ்ஞான யோகம்) - ஸ்ரீமத் பகவத்கீதை

ஓம் தத்ஸதிதி ஸ்ரீமத் பகவத்கீதாஸூபநிஷத்ஸு ப்ரஹ்மவித்யாயாம் யோகஷாஸ்த்ரே ஸ்ரீக்ருஷ்ணார்ஜுநஸம்வாதே ஜ்ஞாநவிஜ்ஞாநயோகோ நாம ஸப்தமோ அத்யாய:॥ 7 ॥

ஓம் தத் ஸத் - ப்ரம்ம வித்யை, யோக ஸாஸ்த்ரம், உபநிஷத்து எனப்படும் ஸ்ரீமத்பகவத்கீதையாகிய ஸ்ரீக்ருஷ்ணனுக்கும் அர்ஜூனனுக்கும் இடையே நிகழ்ந்த உரையாடலில் 'ஞான விஞ்ஞான யோகம்' எனப் பெயர் படைத்த ஏழாவது அத்தியாயம் நிறைவுற்றது.

விளக்கம்:

மண், நீர், தீ, காற்று, ஆகாசம், மனம், புத்தி, அகங்காரம் இந்த எட்டு சக்திகளும் இறைவனிடமிருந்து வந்ததே. இது மிகவும் சாதாரண சக்தி. இதை விட மேலான சக்தி ஒன்று இறைவனிடமிருக்கிறது. அதனால் தான் அனைத்து உயிரையும் அவர் தாங்குகிறார். அனைத்தும் இறைவனிடத்திலேயே இருக்கிறது. எல்லாமே இறைவன் தான். அவர்

தண்ணீரில் -- தண்ணீர் தன்மையாகவும்,
சந்திர சூரியர்களில் – ஒளியாகவும்,
வேதங்களில் – ஓங்காரமாகவும்,
ஆகாசத்தில் –- ஒளியாகவும்,
உயிரினங்களில் -- உயிர் தன்மையாகவும், வாழ்க்கையாகவும்,
மண்ணில் –- நறுமணமாகவும்,
தீயில் – தேஜசாகவும்,
தபஷ்விகளில் – தவமாகவும்,
அறிவாளிகளில் – அறிவாகவும்,
மேலோரில் – மேன்மையாகவும்,
பலசாலிகளில் -- வலிமையாகவும்,
உயிர்களில் – முரண்படாத ஆசையாகவும் இருக்கிறார்.

இப்படி இருந்தும் இறைவனை நாம் அறியாமல் மதிமயங்கி போகிறோம். இதற்கு காரணம் மூன்று குணங்கள் சத்வம், ராஜசம், தாமசம். இவைகளால் தான் நாம் மதி மயங்குகிறோம். இந்த குணங்களினால் பாதிக்கப்படாமல் இருந்துகொண்டு இறைவனையே கதி என்று சரணடைந்தால் இறைவனை அடையலாம். சத்வ குணம் சுகத்தை தேடி அலைய வைக்கும். அவற்றிக்கு இடம் கொடுக்க கூடாது. ராஜசம் கர்மத்தை / பேராசையால் தூண்டப்பட்ட வேலையை செய்ய தூண்டும். இவற்றிக்கு இடம் கொடுக்க கூடாது. தாமச குணம் சோம்பேறி தனத்தை ஏற்படுத்தும் இவற்றிக்கு இடம் கொடுக்க கூடாது. இப்படி குணங்களுக்கு உட்படாமல் இறைவனை எப்போதும் நினைத்து அவரை சரணடைந்தால் இறைவனை அடையலாம். அவரை அடைந்து விட்டால் மீண்டும் பிறவி எடுக்காமல் நிரந்தரமான இறைலோகத்தில் சுகமாக இருக்கலாம். இது தான் அனைத்து உயிரினத்தின் உயர்ந்த நோக்கமாக இருக்க வேண்டும். உண்மையான அறிவு (அல்லது ) ஞானம் என்பது என்ன ?

உள்ளதை உள்ளபடி அறிந்து கொல்வது தான். இங்கு இருப்பது அனைத்தும் இறைவனின் வடிவம் என்பதை தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். நண்பன், பகைவன், ஆடு, மாடு, மிருகம், மலை, மரம் அனைத்துமே இறைவனின் வடிவமே என்பதை புரிந்து கொண்டால் நமக்கு எதன் மீதும் விருப்பு வெறுப்பு ஏற்படாது. ஆனால் மாயை என்ற திரையினால் உண்மை மறைக்கபட்டிருப்பதால் நாம் உண்மையை காண முடியாமல் போகிறது. இதை பக்தியின் மூலம் உணரலாம். இங்கே காணும் அனைத்தும் அழியும் தன்மை உடையது. அதன் உள்ளே இருக்கும் ஆத்மா நிரந்தரமாக இருக்கும். அவர் தான் இறைவன். ஞானம் பெற்ற மனிதனின் கண்களுக்கு எங்கும் இறைவன் காணபடுவார். ஞானத்தால் மட்டுமே இதை அறியமுடியும். மேலும் இந்த உலகில் பல கடவுள் பல தெய்வம் இருப்பதாக எண்ணி அவரவர் இஷ்டபடி பல தெய்வங்களை பல முறைகளில் வழிபடுகிறார்கள். இதில் எந்த தவறும் இல்லை. ஆனால் அவர்கள் செய்யும் அனைத்து வழிபாடும் இறைவனையே ( நாராயணனையே ) அடைகிறது. ஞானம் இல்லாததால் அவர்கள் பல தெய்வம் இருப்பதாக நினைக்கிறார்கள். பல உருவங்களில் காணபட்டாலும் பிளவுபட்டது போல் பல இடங்களில் காணபட்டாலும் அவர் முழுமையானவர். மேலும் பக்தர்களின் தேவைகளை நிறைவேற்றுபவரும் அவரே. உப தெய்வங்களை வழிபடுபவர்கள் உபதெய்வங்களை அடைவார்கள். பரம்பொருளை வழிபட்டால் அவர்கள் அந்த நாராயணனையே அடைவார்கள். இவரை அடைந்தால் பிறப்பு இறப்பு என்ற சுழற்சி முடிவு பெரும்.