டெல்லி சுல்தானியத்தின் கீழ் இந்தியா

அக்காலத்தில் பருத்தி மற்றும் பட்டுத் துணிகள் உற்பத்தி வளர்ச்சி பெற்றது. பட்டுப் புழு வளர்ப்பு இந்தியாவில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதால் பிற நாடுகளிலிருந்து கச்சாப்பட்டு இறக்குமதி செய்வது குறைந்தது. காகித உற்பத்தியும் வளர்ந்தது. 14 மற்றும் 15 நூற்றாண்டுகளிலிருந்தே காகிதம் பெருமளவு பயன்படுத்தப்பட்டது. தோல் பொருட்கள், உலோகப் பொருட்கள், கம்பள விரிப்புகள் போன்ற பிற தொழில்களும் நன்கு வளர்ச்சியடைந்தன.

சுல்தான் மற்றும் அவரது குடும்பத்திற்கு தேவையான பொருட்கள் அரசருக்கு சொந்தமான கர்கானாக்களில் (தொழிற்சாலைகளில்) உற்பத்தி செய்யப்பட்டன. தங்கம், வெள்ளியாலான விலையுயர்ந்த பொருட்களும் தங்க ஆபரணங்களும் அங்கு உற்பத்தியாகின. சுல்தான்களைப் பின்பற்றி உயர்குடியினரும் ஆடம்பர வாழ்வில் ஈடுபட்டனர். அவர்களுக்கு அதிக ஊதியம் வழங்கப்பட்டதால் செல்வத்தை ஏராளமாக சேர்த்தனர்.

டெல்லி சுல்தானிய ஆட்சிக் காலத்தில் நாணய முறையும் நன்கு வளர்ச்சி பெற்றது. இல்துத்மிஷ் பலவகையான வெள்ளி தாங்காக்களை வெளியிட்டார். கில்ஜிகள் காலத்தில் ஒரு வெள்ளி தாங்கா என்பது 48 ஜிடால்களைக் கொண்டதாகும். துக்ளக் ஆட்சிக் காலத்தில் அது 50 ஜிடால்களாக இருந்தது. அலாவுதீன் கில்ஜியின் தென்னிந்தியப் படையெடுப்புக்குப் பிறகு தினார் எனப்படும் தங்க நாணயங்கள் புகழ்பெற்று விளங்கின. செப்பு நாணயங்கள் மிகக் குறைவாகவும், தேதிகள் இன்றியும் காணப்படுகின்றன. முகமது பின் துக்ளக் அடையாள நாணய முறையை பரிசோதித்ததோடு தங்கம், வெள்ளி நாணயங்களையும் வெளியிட்டார். அவை எட்டு வெவ்வேறு தங்கசாலைகளில் வார்க்கப்பட்டன. குறைந்தது 25 வகைப்பட்ட தங்க நாணயங்கள் அவரால் வெளியிடப்பட்டன.

சமூக வாழ்க்கை

டெல்லி சுல்தானியர் காலத்தில் இந்து சமுதாய அமைப்பில் ஒருசில மாறுதல்கள் காணப்பட்டன. சமுதாயத்தில் பிராமணர்கள் உயர்ந்த இடம் வகித்த பரம்பரை ஜாதிமுறை வழக்கத்திலிருந்தது. மகளிர் அடிமைகளாகவே நடத்தப்பட்டனர். 'சதி' வழக்கமும் நடைமுறையிலிருந்தது. உயர் வர்க்க பெண்களிடையே பர்தா என்ற முகத்திரை அணியும் வழக்கமும் தனித்திருக்கும் வழக்கமும் காணப்பட்டது. இந்தியாவில் அராபியரும், துருக்கியரும் பர்தா முறையை அறிமுகப்படுத்தினர். பின்னர் வடஇந்தியாவில் உயர்ஜாதி இந்துப் பெண்களிடையே அவ்வழக்கம் பரவியது.

---