சத்ய சோதனை - பக்கம் 411

வந்தது. அவர்களுக்கு          உண்மையான உபாத்தியாயராகவும் பாதுகாப்பாளராகவும் இருக்க வேண்டுமாயின், நான் அவர்களுடைய உள்ளங்களைத்     தொட வேண்டும்.      அவர்களுடைய இன்ப துன்பங்களில் நான்       பங்கு கொள்ள வேண்டும். அவர்களுக்கு ஏற்படும் பிரச்னைகளைத் தீர்ப்பதில் நான் உதவி செய்ய வேண்டும். இளமையின்     காரணமாக அவர்களுக்கு எழும் அபிலாஷைகளை எல்லாம் சரியான வழிகளில்     நான் கொண்டு செலுத்த வேண்டும்.

     சிறையிலிருந்து சில சத்தியாக்கிரகிகள்      விடுதலையாகவே டால்ஸ்டாய் பண்ணையில்           வசிப்பவர்களின் தொகை மிக அதிகமாகிவிட்டது. அங்கேயே இருந்த சிலர்         போனிக்ஸைச் சேர்ந்தவர்கள். ஆகவே, அவர்களை     நான் அங்கேயே அனுப்பி விட்டேன். இங்கே அதிகக்    கஷ்டமான நிலைமையைச் சமாளிக்க வேண்டியதாயிற்று.

     அந்த நாட்களில் நான்             ஜோகன்னஸ்பர்க்கிற்கும் போனிக்ஸு க்கும் போய்   வந்தவண்ணம் இருக்க வேண்டியதாயிற்று. ஒரு சமயம் நான்       ஜோகன்னஸ்பர்க்கில்      இருந்த போது, ஆசிரமவாசிகளில் இருவர்     ஒழுக்கம் தவறி நடந்து விட்டார்கள் என்ற செய்தி எனக்கு எட்டியது.   சத்தியாக்கிரகப் போராட்டத்தில் ஒரு தவறு     அல்லது ஒரு தோல்வி போன்ற செய்திகூட எனக்கு அவ்வளவு அதிர்ச்சியை உண்டாக்கியிராது. ஆனால், இச்செய்தியோ,
எனக்கு இடி விழுந்தது போல் ஆயிற்று. அன்றே  போனிக்ஸு க்குப் போக ரெயிலில் புறப்பட்டேன்.    ஸ்ரீ கால்லென்பாக்கும் என்னுடன் வருவதாகப் பிடிவாதமாகக் கூறினார்.      அப்பொழுது நான் எந்த விதமான    நிலைமையில் இருந்தேன் என்பதை அவர் கவனித்தார். எனக்கு இவ்வளவு கலக்கத்தை      உண்டாக்கிவிட்ட செய்தியைக் கொண்டுவந்தவர் அவரேயாகையால்        நான் தனியாக அங்கே போவது என்பதை எண்ணவும் அவரால் முடியவில்லை.

     என் கடமை என்ன என்பது பிரயாணத்தின்போது   எனக்குத் தெளிவாகத் தோன்றியது. தமது பாதுகாப்பில் இருப்பவர்கள் அல்லது தம்மிடம் மாணவர்களாக    இருப்பவர்கள் செய்துவிடும் தவறுக்குப் பாதுகாப்பாளர்            அல்லது உபாத்தியாயர், ஓரளவுக்காவது பொறுப்பாளியாவார் என்பதை உணர்ந்தேன். எனவே, சம்பந்தப்பட்ட சம்பவம் சம்பந்தமாக என் பொறுப்பு இன்னதென்பது      எனக்குப் பட்டப் பகல் போல் தெளிவாயிற்று. இவ்விஷயத்தில்   என் மனைவி எனக்கு முன்பே        எச்சரிக்கை செய்திருந்தாள். ஆனால், நான் எல்லோரையும் நம்பிவிடும்      சுபாவமுள்ள - வனாகையால் அந்த எச்சரிக்கையை             அலட்சியம் செய்து விட்டேன். குற்றம் செய்துவிட்டவர்கள்,           என் மனவேதனையையும், தாங்கள் செய்துவிட்டது எவ்வளவு பெரிய குற்றம்   என்பதையும் உணரும்படி செய்வதற்குள்ள ஒரே வழி, பிராயச்சித்தத் தவத்தை நான்