கலித்தொகை - கலித்தொகை - முல்லைக் கலி 108
| இகல் வேந்தன் சேனை இறுத்த வாய் போல அகல் அல்குல், தோள், கண், என மூவழிப் பெருகி, நுதல், அடி, நுசுப்பு, என மூவழிச் சிறுகி, கவலையால் காமனும் படை விடு வனப்பினோடு, அகலாங்கண் அளை மாறி, அலமந்து, பெயருங்கால், | 5 |
|
'நகை வல்லேன் யான்' என்று என் உயிரோடு படை தொட்ட இகலாட்டி! நின்னை எவன் பிழைத்தேன், எல்லா! யான்; அஃது அவலம் அன்று மன; ஆயர் எமர் ஆனால், ஆய்த்தியேம் யாம், மிக; காயாம்பூங் கண்ணிக் கருந் துவர் ஆடையை, | 10 |
|
மேயும் நிரை முன்னர்க் கோல் ஊன்றி நின்றாய், ஓர் ஆயனை அல்லை; பிறவோ அமரருள் ஞாயிற்றுப் புத்தேள் மகன்; அதனால் வாய்வாளேன்; 'முல்லை முகையும் முருந்தும் நிரைத்தன்ன | 15 |
|
பல்லும் பணைத் தோளும், பேர் அமர் உண்கண்ணும், நல்லேன், யான்' என்று, நலத்தகை நம்பிய சொல்லாட்டி! நின்னொடு சொல் ஆற்றுகிற்பார் யார்! சொல்லாதி; 'நின்னைத் தகைத்தனென்,' 'அல்லல் காண்மன்; | 20 |
|
மண்டாத கூறி, மழ குழக்கு ஆகின்றே, கண்ட பொழுதே கடவரைப் போல, நீ பண்டம் வினாய படிற்றால் தொடீஇய, நிற் கொண்டது எவன் எல்லா! யான்,' கொண்டது, | 25 |
|
அளை மாறிப் பெயர்தருவாய்! அறிதியோ அஞ் ஞான்று, தளவ மலர் ததைந்தது ஓர் கானச் சிற்றாற்று அயல், இள மாங்காய் போழ்ந்தன்ன கண்ணினால், என் நெஞ்சம் களமாக் கொண்டு ஆண்டாய்; ஓர் கள்வியை அல்லையோ; நின் நெஞ்சம் களமாக்கொண்டு யாம் ஆள, எமக்கு எவன் எளிதாகும்; | 30 |
|
புனத்துளான் என்னைக்குப் புகா உய்த்துக் கொடுப்பதோ; இனத்துளான் எந்தைக்குக் கலத்தொடு செல்வதோ; தினைக் காலுள் யாய் விட்ட கன்று மேய்க்கிற்பதோ; அனைத்து ஆக, வெண்ணெய்த் தெழி கேட்கும் அண்மையால், சேய்த்து அன்றி, | 35 |
|
அண்ணணித்து ஊர் ஆயின், நண்பகல் போழ்து ஆயின், கண் நோக்கு ஒழிக்கும் கவின் பெறு பெண் நீர்மை மயில் எருத்து வண்ணத்து மாயோய்! மற்று இன்ன வெயிலொடு, எவன், விரைந்து சேறி உதுக்காண்; பிடி துஞ்சு அன்ன அறை மேல, நுங்கின் | 40 |
|
தடி கண் புரையும் குறுஞ் சுனை ஆடி, பனிப் பூந் தளவொடு முல்லை பறித்து, தனி, காயாந் தண் பொழில், எம்மொடு வைகி, பனிப் படச் செல்வாய், நும் ஊர்க்கு; இனிச் செல்வேம், யாம்; | 45 |
|
மா மருண்டன்ன மழைக் கண் சிற்றாய்த்தியர் நீ மருட்டும் சொற்கண் மருள்வார்க்கு உரை, அவை ஆ முனியா ஏறு போல், வைகல், பதின்மரைக் காமுற்றுச் செல்வாய்; ஓர் கட்குத்திக் கள்வனை; நீ எவன் செய்தி, பிறர்க்கு; | 50 |
|
யாம் எவன் செய்தும், நினக்கு; கொலை உண்கண், கூர் எயிற்று, கொய் தளிர் மேனி, இனை வனப்பின், மாயோய்! நின்னின் சிறந்தார் நில உலகத்து இன்மை தெளி; நீ வருதி; மலையொடு மார்பு அமைந்த செல்வன் அடியைத் | 55 |
|
தலையினால் தொட்டு உற்றேன், சூள்; ஆங்கு உணரார் நேர்ப; அது பொய்ப்பாய் நீ; ஆயின் தேம் கொள் பொருப்பன் சிறுகுடி எம் ஆயர் வேந்து ஊட்டு அரவத்து, நின் பெண்டிர் காணாமல், காஞ்சித் தாது உக்கன்ன தாது எரு மன்றத்துத் | 60 |
|
தூங்கும் குரவையுள் நின் பெண்டிர் கேளாமை, ஆம்பற் குழலால் பயிர் பயிர் எம் படப்பைக் காஞ்சிக் கீழ்ச் செய்தேம் குறி. |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
கலித்தொகை - கலித்தொகை - முல்லைக் கலி 108, எவன், இலக்கியங்கள், யாம், முல்லைக், கலித்தொகை, கலித்தொகை, ஆயின், நின், மாயோய், பனிப், பெண்டிர், பயிர், தாது, செல்வாய், முல்லை, எல்லா, யான்&, சங்க, யான், ஆயர், கொண்டது, எட்டுத்தொகை, நெஞ்சம்