அகநானூறு - 181. பாலை
| துன் அருங் கானமும் துணிதல் ஆற்றாய், பின் நின்று பெயரச் சூழ்ந்தனைஆயின், என் நிலை உரைமோ நெஞ்சே! ஒன்னார் ஓம்பு அரண் கடந்த வீங்கு பெருந் தானை அடு போர் மிஞிலி செரு வேல் கடைஇ, |
5 |
| முருகு உறழ் முன்பொடு பொருது களம் சிவப்ப, ஆஅய் எயினன் வீழ்ந்தென, ஞாயிற்று ஒண் கதிர் உருப்பம் புதைய ஓராங்கு வம்பப் புள்ளின் கம்பலைப் பெருந் தோடு விசும்பிடை தூர ஆடி, மொசிந்து உடன், |
10 |
| பூ விரி அகன் துறைக் கணை விசைக் கடு நீர்க் காவிரிப் பேர் யாற்று அயிர் கொண்டு ஈண்டி, எக்கர் இட்ட குப்பை வெண் மணல் வைப்பின் யாணர் வளம் கெழு வேந்தர் ஞாலம் நாறும் நலம் கெழு நல் இசை, |
15 |
| நான் மறை முது நூல் முக்கட் செல்வன், ஆலமுற்றம் கவின் பெறத் தைஇய பொய்கை சூழ்ந்த பொழில் மனை மகளிர் கைசெய் பாவைத் துறைக்கண் இறுக்கும் மகர நெற்றி வான் தோய் புரிசைச் |
20 |
| சிகரம் தோன்றாச் சேண் உயர் நல் இல் புகாஅர் நல் நாட்டதுவே பகாஅர் பண்டம் நாறும் வண்டு அடர் ஐம்பால், பணைத் தகைத் தடைஇய காண்பு இன் மென் தோள், அணங்குசால், அரிவை இருந்த |
25 |
| மணம் கமழ் மறுகின் மணற் பெருங் குன்றே. |
இடைச் சுரத்து ஒழியக் கருதிய நெஞ்சிற்குச் சொல்லியது. - பரணர்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 181. பாலை , இலக்கியங்கள், அகநானூறு, பாலை, நாறும், கெழு, சங்க, எட்டுத்தொகை, பெருந்