அகநானூறு - 321. பாலை
| பசித்த யானைப் பழங்கண் அன்ன வறுஞ் சுனை முகந்த கோடைத் தௌ விளி விசித்து வாங்கு பறையின் விடரகத்து இயம்ப, கதிர்க் கால் அம் பிணை உணீஇய, புகல் ஏறு குதிர்க் கால் இருப்பை வெண் பூ உண்ணாது, |
5 |
| ஆண் குரல் விளிக்கும் சேண் பால் வியன் சுரைப் படு மணி இன நிரை உணீஇய, கோவலர் விடு நிலம் உடைத்த கலுழ் கண் கூவல், கன்றுடை மடப் பிடி களிறொடு தடவரும் புன் தலை மன்றத்து அம் குடிச் சீறூர், |
10 |
| துணையொடு துச்சில் இருக்கும்கொல்லோ? கணையோர் அஞ்சாக் கடுங்கண் காளையொடு எல்லி முன்னுறச் செல்லும்கொல்லோ? எவ் வினை செயுங்கொல்? நோகோ யானே! அரி பெய்து பொதிந்த தெரி சிலம்பு கழீஇ, |
15 |
| யாய் அறிவுறுதல் அஞ்சி, வேய் உயர் பிறங்கல் மலை இறந்தோளே. |
மகட் போக்கிய செவிலி சொல்லியது. - கயமனார்
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
அகநானூறு - 321. பாலை , இலக்கியங்கள், அகநானூறு, பாலை, உணீஇய, கால், சங்க, எட்டுத்தொகை